อย่าได้หวังพึ่งคนอื่นจนเป็นนิสัย และอย่าหวังให้ใครเขาช่วยอยู่เสมอ
คนทุกคนเกิดมาคงไม่อยากจะเหนื่อย อยากจะอยู่กันอย่างสงบสุขด้วยกันทั้งนั้น แต่ทำไมถึงรู้สึกอ่อนล้าอ่อนเพลีย บางครั้งสาเหตุอาจจะไม่ได้เกิดมาจากตัวคนอื่น อาจจะเป็นเพราะตัวเรานี่แหละ ที่ทำตัวเอง 9 สิ่งที่เราจะบอกนี้ เป็นสิ่งที่ดี ควรค่าแก่การเก็บไว้ทำตาม
1 สร้างมาตรฐานให้กับตนเองบ้าง อย่าเอาแต่เป็นต้นอ้อที่ลู่ตามลมโดยไม่มีจุดยืนเป็นของตนเอง
2 ไม่หวังพึ่งคนอื่นจนติดเป็นนิสัย กำลังใจเกิดจากใจตนมีกำลัง อย่าหวังได้จากใครเขาอยู่เสมอ
3 ไม่เป็นซุปเปอร์แมนที่เด่นอยู่คนเดียว ต้องรู้จักฟังความเห็นของคนอื่นด้วย ไม่ทำตนเป็นศูนย์กลางจักรวาลที่เอาแต่ใจตนเอง รู้ผิดต้องรู้แก้ไข รู้ว่าผิดไม่ยอมแก้ไขสุดท้ายก็โดดเดี่ยวเดียวดาย
4 อย่าหาแต่เงินจนลืมหาความสุข ทำงานกับพักผ่อนต้องจัดสรรให้ลงตัว อย่าเป็นเรือที่ออกจากท่าแล้วลอยวนจนลืมเข้าฝั่ง ไม่มีงานใดในโลกที่ทำแล้วจบสิ้น ไม่เช่นนั้นจะมีพรุ่งนี้ไปทำไม!…
5 คนที่ระแวงผู้อื่นอยู่เสมอ มักเป็นคนจิตใจคับแคบ ใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นอย่างมีความสุขได้ยาก
6 คนที่มีแต่ความคิดแย่ๆและปรักปรำในหัวใจ จะจมอยู่กับอดีตและจะกลายเป็นคนถมไม่เต็ม
7 คนที่พยายามทำตัวให้เป็นที่รักของคนอื่นอยู่เสมอ…ชีวิตไม่เป็นของตนเอง เพราะชีวิตของเขาต้องคอยดูสีหน้าของผู้คนรอบข้างอยู่เสมอ จงจำไว้ว่า “แม้องค์พระปฏิมายังราคิน คนเดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา”
8 งานเล็กไม่ยอมทำ จะทำงานใหญ่ได้อย่างไร อย่าคอยแต่เอามือล้วงกระเป๋าแล้วยืนดู ทำหน้าที่ใดต้องกระตือรือร้น
9 ทำกิจการใดมีต้นมีปลาย อย่าเป็นคนได้ใหม่แล้วลืมเก่า ไม่มีความสม่ำเสมอ
10 อย่าตั้งเป้าไว้สูงจนเกินไป เพราะมันอาจเป็นไปได้ยาก และง่ายต่อการเลิกล้มกลางคัน
ขอขอบคุณ : นุสนธิ์บุคส์
